Kookles: pittige vegan curry

25-10-2020

Nicole Mulders (journaliste) heeft een passie voor schrijven. Over die dingen zijn er in haar ogen toe doen. Gezond eten is een thema dat haar na aan het hart ligt. Va daar ook dat ze interviewt en blogt voor East Meets West (www.dharma-tekstproducties.nl).

Een bijzondere relatie met eten heb ik. Niet ongezond. Nee, ik eet niet teveel of te weinig. Ik heb ook geen allergie. Evenmin bijzondere voor- of afkeuren. Nee, mijn eetpatroon is prima. Ik houd van gezond en lekker eten. En in het weekend ontmoet ik graag mijn vriend uit eten. Dat is echt genieten. Vaak met een glaasje wijn erbij. 

Tot alles zover goed. Verder ook. Vind ik. Maar anderen vinden het vreemd. Vind het raar dat ik niet kook. Ik heb wel jaren gescheiden, vanaf het moment dat ik op kamers ging, jaren geleden. Maar nu alweer jaren niet. Van bijna niet. Een paar kook ik. Maar een passie zou ik het zeker niet noemen. Verre busje. 

Merkwaardig misschien, maar in voeding heb ik wel een bovenmatige interesse. Ik lees er graag over. Heel regelmatig schrijf ik (journalist) over voeding. Interview ik koks van voedingsdeskundigen en blog ik over mijn ervaring met vegetarisch eten. Schrijven is wel mijn passie. En de combinatie met eten is een goede. Maar koken op zich... Dat is dus de ontbrekende schakel. 

Ik vertelde Marie-Christine, met wie ik regelmatig koffie drink bij wat ons betreft het beste koffiezaakje van Venray, hierover. Zij bood me aan kookles te geven bij mij thuis. Een aanbod dat ik niet kan beslissen.

kreeg ik mijn eerste kookles van haar. Ze had een elementaire curry uit het kookboek Vegan East uitgezocht, rekening gehouden met mijn wens pittig en stoffen te koken. Ze belden me op om de lijst met ingrediënten te nemen. Want de boodschappen daad ze ook voor mij. Hiel attent. Ze vroeg of ik knoflook had. Nee. Een ui. Nee. Gember. Nee. Ook vroeg ze of mijn vriend (een carnivoor) wel vega lust. Ik zei dat hij de curry die avond wel zou proberen. 

Wij gingen aan de slag. Met het snijden van de groenten, het koken van water en groentebouillon en het bakken. En het toevoegen van kokosroom, groentebouillon en de kikkererwten. Met als resultaat een goede curry. Zelfs mijn vriend vond dat. Wel wat pittig, zei hij. Kan kloppen, door het gebruik van chilipoeder. Pittig is iets waar ik erg van houd.. De keuken rook er de volgende dag nog naar. Heerlijk. 

Ik vertelde een kennis (en onderliggende kok) – ja ik omring me graag met voedingsdeskundigen – problematisch. Zij zeiden dat curry's vaak heel goed doen bij vleeseters. En dat je in de Aziatische keuken iets dierlijks niet zo mist vanwege alle andere lekkere smaken en texturen. 

En waarom bestaat er gevaarlijk als een vleesvervanger, vraag ik me ook nu weer af? Ik houd, hoe weinig ik ook kook, niet van vleesvervangers. Ik vind het te gemakkelijk. Te weinig creatief. Er zijn genoeg efficiënte alternatieven. Dat heeft deze kooksessie wel bewezen.

 

En ik heb mijn hoop op Marie-Christine gevestigd. Dat zij mijn desinteresse in koken doet omslaan in liefde voor koken… Voor de volgende keer staat er couscousalade met kerrie op het menu. Klinkt goed… Nu al zin in.