Kookles: pittige vegan curry

25-10-2020

Nicole Mulders (journaliste) heeft een passie voor schrijven. Over dingen die er in haar ogen toe doen.Gezond eten is een thema dat haar na aan het hart ligt. Va daar ook dat ze interviewt en blogt voor East Meets West (www.dharma-tekstproducties.nl).

Een bijzondere relatie met eten heb ik. Niet ongezond. Nee, ik eet niet teveel of te weinig. Ik heb ook geen allergie. Evenmin bijzondere voor- of afkeuren. Nee, mijn eetpatroon is prima. Ik houd van gezond en lekker eten. En in het weekend ga ik graag met mijn vriend uit eten. Dat is echt genieten. Vaak met een glaasje wijn erbij. 

Tot zover alles goed. En verder ook. Vind ik. Maar anderen vinden het vreemd. Vinden het raar dat ik niet kook. Ik heb wel jaren gekookt, vanaf het moment dat ik op kamers ging, jaren geleden. Maar nu alweer jaren niet. Of bijna niet. Een enkele kook ik. Maar een passie zou ik het zeker niet noemen. Verre van. 

Merkwaardig misschien, maar in voeding heb ik wel een bovenmatige interesse. Ik lees er graag over. Heel regelmatig schrijf ik (journalist) over voeding. Interview ik koks of voedingsdeskundigen en blog ik over mijn ervaring met vegetarisch eten. Schrijven is wel mijn passie. En de combinatie met eten is een goede. Maar koken op zich... Dat is dus the missing link. 

Ik vertelde Marie-Christine, met wie ik regelmatig koffie drink bij wat ons betreft het beste koffiezaakje van Venray, hierover. Zij bood me aan kookles te geven bij mij thuis. Een aanbod dat ik niet kan weigeren.

Onlangs kreeg ik mijn eerste kookles van haar. Ze had een veganistische curry uit het kookboek Vegan East uitgezocht, rekening houdend met mijn wens pittig en veganistisch te koken. Ze belde me op om de lijst met ingrediënten door te nemen. Want de boodschappen deed ze ook voor me. Heel attent. Ze vroeg of ik knoflook had. Nee. Een ui. Nee. Gember. Nee. Ook vroeg ze of mijn vriend (een carnivoor) wel vega lust. Ik zei dat hij de curry die avond wel zou proberen. 

Wij gingen aan de slag. Met het snijden van de groenten, het koken van water en groentebouillon en het bakken. En het toevoegen van kokosroom, groentebouillon en de kikkererwten. Met als resultaat een goede curry. Zelfs mijn vriend vond dat. Wel wat pittig, zei hij. Kan kloppen, door o.a. het gebruik van chilipoeder. Pittig is iets waar ik erg van houd.. De keuken rook er de volgende dag nog naar. Heerlijk. 

Ik vertelde een kennis (en veganistische kok) – ja ik omring me graag met voedingsdeskundigen – hierover. Zij zei dat curry's het vaak heel goed doen bij vleeseters. En dat je in de Aziatische keuken iets dierlijks niet zo mist vanwege alle andere lekkere smaken en texturen. 

En waarom bestaat er zoiets als een vleesvervanger, vraag ik me ook nu weer af? Ik houd, hoe weinig ik ook kook, niet van vleesvervangers. Ik vind het te makkelijk. Te weinig creatief. Er zijn genoeg smaakvolle alternatieven. Dat heeft deze kooksessie wel bewezen.

 

En ik heb mijn hoop op Marie-Christine gevestigd. Dat zij mijn desinteresse in koken doet omslaan in liefde voor koken… Voor de volgende keer staat er couscousalade met kerrie op het menu. Klinkt goed… Nu al zin in.